W prymitywnych, z punktu widzenia dzisiejszej nauki, warunkach XV wieku i bez przeszkolenia medycznego, Leonardo da Vinci nabył wiedzę na temat anatomii człowieka znacznie wyprzedzającą czasy w jakich żył. A opracowania, w których zapisał swoje odkrycia, są porównywalne do dzieł sztuki, z ich wspaniałymi portretami zewnętrznej formy ludzkiej. Nie można dokładnie ustalić, kiedy Leonardo zaczął przeprowadzać sekcje, ale mogło to być kilka lat po pierwszej przeprowadzce do Mediolanu.
Bogactwo badań anatomicznych Leonarda ukształtowało podstawowe zasady współczesnej ilustracji naukowej. Chociaż zachował swoje badania anatomiczne dla siebie, Leonardo opublikował niektóre ze swoich obserwacji dotyczących proporcji ludzkiego ciała. We współpracy z matematykiem Lucą Paciolim, Leonardo zastanawiał się nad teoriami Witruwiusza, rzymskiego architekta z I wieku p.n.e., przedstawionymi w jego rozprawie „O architekturze”. Łącząc zasady geometrii w konfiguracji z ciałem ludzkim, Leonardo wykazał, że idealna proporcja ludzkiego ciała odpowiada formom koła i kwadratu. W ilustracji tej teorii, w rysunku „Człowiek Witruwiański”, Leonardo wykazał, że gdy człowiek mocno opiera stopy na ziemi i wyciąga ręce, jego sylwetka może zostać wpisana w kwadrat, a po rozłożeniu rąk i nóg, może być wpisana w okrąg.
